سر آغاز

به نام خداوند جان آفرین	حکیم سخن در زبان آفرین
خداوند بخشنده‌ی دستگیر	کریم خطا بخش پوزش پذیر
عزیزی که هر کز درش سر بتافت	به هر در که شد هیچ عزت نیافت
سر پادشاهان گردن فراز	به درگاه او بر زمین نیاز
نه گردن کشان را بگیرد بفور	نه عذرآوران را براند بجور
وگر خشم گیرد به کردار زشت	چو بازآمدی ماجرا در نوشت
دو کونش یکی قطره در بحر علم	گنه بیند و پرده پوشد بحلم
اگر با پدر جنگ جوید کسی	پدر بی گمان خشم گیرد بسی
وگر خویش راضی نباشد ز خویش	چو بیگانگانش براند ز پیش
وگر بنده چابک نیاید به کار	عزیزش ندارد خداوندگار
وگر بر رفیقان نباشی شفیق	بفرسنگ بگریزد از تو رفیق
وگر ترک خدمت کند لشکری	شود شاه لشکرکش از وی بری
ولیکن خداوند بالا و پست	به عصیان در زرق بر کس نبست